Film

dramat / kryminał

Reż. Agnieszka Holland

Obsada:
Agnieszka Mandat, Wiktor Zborowski, Jakub Gierszał, Patricia Volny, Miroslav Krobot, Borys Szyc, Tomasz Kot, Andrzej Grabowski, Katarzyna Herman, Marcin Bosak

Czechy / Niemcy / Polska / Szwecja, 2017

128 min

Pokot

Srebrny Niedźwiedź na 67. Festiwalu Filmowym w Berlinie.

Filmowa adaptacja głośnej książki Olgi Tokarczuk Prowadź swój pług przez kości umarłych. Olga Tokarczuk jest również współautorką scenariusza.

Janina Duszejko, główna bohaterka nowego filmu Agnieszki Holland Pokot, to emerytowana inżynierka, miłośniczka astrologii i wegetarianka. Kiedyś budowała mosty na Bliskim Wschodzie, dziś mieszka samotnie w Sudetach. Pewnej zimowej nocy odnajduje ciało swojego sąsiada, kłusownika. Okoliczności śmierci mężczyzny są niezwykle tajemnicze, gdyż jedyne ślady, które znajdowały się wokół jego domu, to odciski racic saren. Duszejko, widząc niemoc policji, rozpoczyna własne, niekonwencjonalne śledztwo…

Agnieszka Holland o filmie: Film jest mocno osadzony w polskiej rzeczywistości, prowincjonalnej, tu i teraz, 25 lat po upadku komunizmu. Jednak unikamy bezpośrednich odniesień politycznych, ta rzeczywistość jest w jakimś sensie archetypiczna.

Eksplikacja reżyserki Agnieszki Holland:

Nasz film mógłby nosić inny tytuł: To nie jest kraj dla starych kobiet. Świat, w którym żyjemy, i z pewnością kraj – Polska – w którym dzieje się ta historia, nim nie jest.
Główna bohaterka Pokotu Janina Duszejko (Agnieszka Mandat) jest uczciwa, namiętna, ale też szalona. Szalona swym gniewem, obsesjami, miłością do zwierząt i czułością dla wyrzuconych na margines ludzi. Pełna buntu i oburzenia. Jej okrutna, anarchistyczna rewolta nie ma oburzać. Przeciwnie – widz powinien się z nią utożsamiać. Że to niemoralne? Tak, ale tylko dzięki skrajnej (choć podszytej często humorem i czułością) prowokacji możemy odkryć niesprawiedliwość i okrucieństwo świata, w którym żyje Duszejko. Ona i jej współcześni. Ona i jej rówieśnicy. Ona i jej zwierzęta. Postać Duszejko poprowadzi nas przez ten krajobraz, gdzie uroda natury i ludzka przyjaźń mieszają się z błotem, korupcją, okrucieństwem, głupotą i krwią. W filmie tym nie ma żadnego moralizatorstwa ani prostego morału. Konwencje się mieszają, miesza się rzeczywistość i wyobrażenie. Widz może pomyśleć, że to wszystko zrodziło się w głowie.

(mat. dystrybutora)