Film

Thriller

Reż. Ferzan Özpetek

Obsada:
Giovanna Mezzogiorno, Alessandro Borghi, Loredana Cannata

Włochy, 2017

113 min

Neapol spowity tajemnicą

Zmysłowy i niepokojący film noir autorstwa wielokrotnie nagradzanego włoskiego reżysera tureckiego pochodzenia Ferzana Özpetka, znanego z takich dzieł jak „Mine vaganti. O miłości i makaronach”, „Okna”, „On, ona i on” czy „Noc w haremie”.

Podczas okultystycznej neapolitańskiej ceremonii w domu swojej ciotki, lekarka patolożka Adriana zostaje uwiedziona przez przystojnego młodzieńca Andreę. Oboje spędzają upojną noc w mieszkaniu kobiety.

Rankiem Andrea prosi Adrianę o ponowne spotkanie popołudniu, jednak bohaterka się nie zgadza. Następnego dnia, ku swojemu przerażeniu, Adriana odkrywa, że zamordowany młody człowiek, którego sekcję zwłok ma przeprowadzić, to nie kto inny jak Andrea.

Dodatkowo Adriana dowiaduje się od inspektorów policji, że Andrea posiadał jej nagie zdjęcia. Wkrótce potem patolożka postanawia na własną rękę zbadać okoliczności tajemniczej i brutalnej śmierci Andrei. Wtedy też w mieście pojawia się człowiek, który wygląda dokładnie tak jak Andrea…

W roli Adriany występuje siedmiokrotnie nominowana do nagród David di Donatello nazywanych włoskimi Oscarami, Giovanna Mezzogiorno („Miłość w czasach zarazy”, „Okna”, „Zwycięzca”), zaś w Andreę wciela się Alessandro Borghi, gwiazda głośnego serialu kryminalnego „Suburra” oraz psychologicznego dramatu „The Place”

Prasa o filmie:

Zmysłowe zdjęcia, porywająca muzyka i ekscytujące scenerie wciągają bez reszty. Deborah Young, Hollywood Reporter

Enigmatyczny kryminał i olśniewający hołd dla Neapolu w jednym. Camillo De Marco, Cineuropa

Ezoteryczny, namiętny i uwodzicielski thriller ze świetnymi rolami Giovanny Mezzogiorno i Alessandro Borghiego. Alessio Giuffrida, Cinema Italiano

Niejednoznaczny i pociągający jak sam Neapol. Roberto Leoni, Narratori di Immagini

Ferzana Özpetka można kochać lub nie, ale jego zdolność do uwodzenia, dzięki której prowadzi widza po wszechświecie miejsc, zapachów, spojrzeń, jest niezaprzeczalna. Emanuela Di Matteo, Silenzio in Sala